HET BESTE:
Wargames (1983):De top van de lijst! Wat kun je anders over deze film zeggen dan je te verbazen over zijn grootsheid. Wat zeg je? Je bent er niet van overtuigd dat dit de beste is… nou dan ben je waarschijnlijk onder de 40. Voor degenen onder ons die er in die tijd waren, waren de nauwkeurigheid van de gebruikte apparatuur en methoden 100% perfect. Ik vergeef me een beetje poëtische licentie met de voicebox (ook al bestonden ze op een meer primitief niveau), maar als je moest lezen wat er op het scherm stond, zou de film heel snel vermoeiend worden. Het droeg bij aan de griezeligheid van de emotioneel lege WOPR wanneer de stem zegt: “Om het spel te winnen.” De stem, tussen haakjes, werd verzorgd door de regisseur die de regels opnam door ze in omgekeerde richting uit te spreken en vervolgens in de tegenovergestelde omgekeerde voorwaartse richting afgespeeld…??? Je weet wat ik bedoel. Het vertegenwoordigde volledig de uitstraling van die tijd. Als je de dvd koopt met de opmerkingen van de regisseur, zul je ontdekken dat ze met opzet een mengelmoes van oudere computerapparatuur hebben gebruikt, zodat het een nauwkeurige weergave zou zijn van wat een tiener zich in die tijd zou kunnen veroorloven of verzamelen. Ongelooflijke nauwkeurigheid, vooral het deel dat laat zien hoe je een telefooncel kunt aansluiten met een blikje frisdrank.Wat is een treklipje? Ga weg jongen, val me lastig!
Tron (1982): Ook al kwam deze film uit in de jaren 80, het voelt als een film uit de late jaren 70. Ik weet niet waarom. Eigenlijk gaat het over een hacker die in een computer naar het digitale universum wordt getransporteerd en als cybergladiator gevechten moet overleven om de gemene Master Control te stoppen. Op sommige plaatsen neemt het een beetje af, maar vergis je niet, dit was destijds een baanbrekend avontuur. De graphics, hoewel nu gedateerd, waren destijds extreem geavanceerd en verbaasden het filmpubliek dat het geluk had om het op het grote scherm te zien.
Piraten van Silicon Valley (1999):Niet zozeer een hackfilm als wel een bedrijfsspionagefilm… waarbij computerbedrijven betrokken zijn. Fantastisch verhaal van begin tot eind. Mijn enige klacht is dat het wel een aantal belangrijke informatie weglaat. Bijvoorbeeld, de enige reden waarom Bill Gates binnenkwam om de hogere kringen bij IBM te zien, was dat zijn moeder in dezelfde raad van bestuur zat voor een liefdadigheidsinstelling waar de IBM-voorzitter op zat. Ze kreeg de wielen aan het rollen tijdens de vergadering. Het maakt Bill Gates ook tot een rebelse drop-out die alles op het spel zette om zijn bedrijf te starten. De waarheid is dat Bill een multimiljonair was tegen de tijd dat hij naar de universiteit ging dankzij een genereus trustfonds van zijn grootouders en ouders, die ook erg rijk waren. Dat gold ook voor Paul Allen, die Bill kende van hun lagere schooltijd op een van de meest exclusieve en dure privéscholen in Seattle. Ze deden voor niets pijn… in tegenstelling tot Jobs en Wozniak. Toch maakt de historische bocht van deze film het een van de beste biopic-films voor computernostalgienerds.
SLECHTST:
Sportschoenen (1992):Een deel van het hacken was OK, maar het sociale commentaar dat Robert Redford er doorheen had gepeperd, maakte deze film onkijkbaar. Als je de Republikeinen overal de schuld van wilt geven, kijk dan naar een film van Michael Moore. Als je een hackfilm wilt maken, laat je linkse afval dan buiten en maak gewoon een verdomde hackfilm. Is dat teveel gevraagd, Bobby? Het verhaal draait om twee studievrienden die verschillende wegen in het leven inslaan. De een wordt een ‘ethische’ hacker en de ander… nou ja, hij is niet zo nobel, hoewel rijk. De onderliggende boodschap is dat kapitalistische hebzucht slecht is, maar blut zijn, wegrennen voor de FBI en werken in een vervallen, verlaten pakhuis is moreel superieur. Enkele geweldige plotwendingen en komische scènes verpest door overdreven politieke grootsheid maken dit een film die ik alleen zou kijken als het gratis was… en bier was gratis.
Het net (1995): Ugh. De enige goedmaker van deze film is Sandra Bullock. De technologie kwam in die tijd in een hoog tempo op. Dit ding genaamd ‘Internet’ kwam eindelijk van de grond en de filmmakers en schrijvers hebben veel poëtisch recht gedaan om te portretteren wat computers zouden kunnen doen in de 2 maanden tussen het opnemen van de film en het uitbrengen ervan. Het had zijn momenten, maar het gezeur van Bullock en de hele weergave van de beveiligingssoftware-hack maakten het bijna onoverzichtelijk. Een goede MST3K-kandidaat.
Swordfish (2001): De slogan van deze film zou je moeten vertellen hoe onrealistisch het hacken is: “Log in. Hack in. Ga overal naartoe. Steel alles.” Ja, zo makkelijk is het. Als je de film bekijkt, realiseer je je dat dit precies is wat de filmmakers geloven. John Travolta is een schurk wiens grootse plan is om miljarden van de Amerikaanse regering te stelen door ja, je raadt het al… hacken. Het hele uitgangspunt van het complot is dat in de uitgestrekte, geautomatiseerde wereld van de moderne financiële wereld, 9,5 miljard dollar door de kieren zou kunnen glippen, zodat een slimme hacker, door te hacken, het onopgemerkt naar zijn eigen account zou kunnen overmaken. Verdorie, ik zou een nieuwe auto kunnen gebruiken… Ik ga nu een paar duizend hacken met behulp van mijn door Hollywood gegenereerde CGI-schermen met 3D-hacktools waarbij de muis beweegt, ook al zijn je handen bezig met typen! Het heeft de ongewassen massa misschien voor de gek gehouden, maar we weten beter.
David Ryder is een internetmarketingprofessional die individuen, bedrijven en promotionele bedrijven heeft geholpen om succes te behalen door middel van verschillende methoden en campagnestijlen.
