De ‘slechte mensen’ van de hackscene zijn black hat-hackers. Ze doen er alles aan om zwakke punten in software en computersystemen te vinden, zodat ze deze kunnen exploiteren voor geld of voor meer snode doelen zoals bedrijfsspionage, reputatiewinst of als onderdeel van een hackpoging van een nationale staat.
De daden van deze mensen kunnen zowel computergebruikers als de bedrijven waarvoor ze werken ernstige schade toebrengen. Ze hebben de mogelijkheid om privé-informatie te stelen, financiële en computersystemen te corrumperen en de werking van vitale netwerken en websites te wijzigen of uit te schakelen.
Green-Hat-hackers
White hat-hackers kunnen worden gezien als de ‘good guys’ die proactief hacken gebruiken om te proberen te voorkomen dat black hat-hackers slagen. Ze houden zich bezig met ethisch hacken, of het inbreken in systemen om het niveau van netwerkbeveiliging te evalueren en te testen. Dit helpt bij het blootleggen van zwakke punten in systemen voordat kwaadwillende hackers deze kunnen vinden en gebruiken.
White hat-hackers gebruiken methoden die vergelijkbaar zijn met of identiek zijn aan die van black hat-hackers, maar deze personen werken voor bedrijven om beveiligingsfouten te testen en te zoeken.
Dark Web-hackers
Gray hat-hackers bezetten een middenweg tussen goede en slechte hackers. In tegenstelling tot black hat hackers spannen ze zich in om normen en moraal te schenden zonder dat ze schade willen berokkenen of winst willen maken. Meestal handelen ze in het belang van de gemeenschap. In tegenstelling tot white hat-hackers kunnen ze bijvoorbeeld een kwetsbaarheid gebruiken om de aandacht erop te vestigen door deze openbaar te exploiteren. Dit informeert kwaadwillenden over het bestaan van de kwetsbaarheid.
